Wyznanie wiary

Poniżej przedstawiamy dokument szczegółowo prezentujący nasze przekonania teologiczne.

Nie oznacza to, że osoby nie zgadzające się z każdym z poniższych punktów, nie są według nas chrześcijanami, ani że nie jesteśmy gotowi z nimi współpracować.

WYZNANIE WIARY RUCHU CHRZEŚCIJAŃSKIEGO MT28

Jedyną podstawą, na której opieramy nasze przekonania jest Biblia, niezawodne Słowo Boga, 66 ksiąg Starego i Nowego Testamentu. Wierzymy, że było ono w wyjątkowy sposób, werbalnie i w pełni inspirowane przez Ducha Świętego i że w oryginalnym manuskrypcie było napisane bez błędu. Jest ono najwyższym i ostatecznym autorytetem we wszystkich sprawach, o których mówi.

Przyjmujemy te duże obszary nauczania doktrynalnego, co do którego była historycznie zgoda wśród wszystkich prawdziwych chrześcijan. Z powodu specyfiki powołania naszego ruchu, pragniemy dać wolność przekonań w dziedzinie doktryn, pod warunkiem, że każda interpretacja jest oparta tylko na Biblii i że interpretacja taka nie staje się czynnikiem przeszkadzającym w służbie, do której powołał nas Bóg.

Potwierdzamy wprost nasze przekonania co do nauk Biblijnych odnośnie następujących rzeczy:

1. Jest jeden prawdziwy Bóg, wiecznie istniejący w trzech osobach - Ojciec, Syn i Duch Święty. Każda z tych trzech osób w równej mierze posiada wszystkie atrybuty boskości i cechy osobowości. Powtórzonego Prawa 6,4; Mateusza 28,18; Jana 1,1-3; Dzieje 5,3-4.

2. Jezus Chrystus jest Bogiem, żywym Słowem. Stał się On ciałem przez cudowne poczęcie z Ducha Świętego i narodziny z dziewicy. Jest On więc doskonałą Boskością i prawdziwym człowiekiem, połączonym na zawsze w jednej osobie. Jana 1,1 i 14; Mateusza 1,18-25; Łukasza 1,30-37; Kolosan 2,9; Filipian 2,6-11.

3. Żył On życiem bez grzechu i dobrowolnie zadośćuczynił za grzechy ludzi, umierając na krzyżu w ich zastępstwie, w ten sposób zaspokajając Bożą sprawiedliwość i osiągając zbawienie tych, którzy wierzą tylko w Niego. 1 Jana 3,5; 1 Piotra 3,18; Jana 10,7-18; 2 Koryntian 5,21; 1 Jana 4,10; Rzymian 3,24-26.

4. Powstał On z martwych w tym samym ciele - chociaż uwielbionym - w którym żył i zmarł. 1 Koryntian 15,4; Łukasza 24,36-43; Jana 20,24-29.

5. W ciele wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Boga Ojca. Stamtąd, jako jedyny pośrednik między Bogiem a ludźmi, nieustannie wstawia się za swoim ludem. Dzieje 1,9-11; Efezjan 1,20; 1 Tymoteusza 2,5; Hebrajczyków 7,24-25; 1 Jana 2,1-2.

6. Człowiek został na początku stworzony na obraz Boży. Człowiek zgrzeszył przez nieposłuszeństwo Bogu i z tego powodu został oddzielony od swojego Stwórcy. Ten historyczny upadek sprowadził Boże potępienie na całą ludzkość. Rodzaju 1,26-27; 2,15-17; 3,1-24; Rzymian 5,12-21; 1 Koryntian 15,21-22.

7. Natura człowieka jest zepsuta i z tego powodu nie może on podobać się Bogu. Każdy człowiek potrzebuje odrodzenia i odnowienie od Ducha Świętego. Rzymian 3,9-20; Efezjan 2,1-7; Marka 7,20-23; Jana 3,1-21; Tytusa 3,5-7.

8. Zbawienie człowieka jest w całości dziełem dobrowolnie udzielonej łaski Bożej i nie jest - w całości ani w części - dziełem ludzkich uczynków, ludzkiej dobroci, ani ceremonii religijnych. Bóg udziela swojej sprawiedliwości tym, którzy pokładają ufność co do swojego zbawienia wyłącznie w Chrystusie i w ten sposób usprawiedliwia ich w swoich oczach. Efezjan 2,8-10; Rzymian 3,21-26; 9,30-33; Galatów 3,1-14; 22-24.

9. Przywilejem wszystkich, którzy narodzili się na nowo z Ducha jest posiadanie pewności zbawienia od chwili, kiedy zaufali Chrystusowi jako swojemu Zbawicielowi. Pewność ta nie wypływa z ludzkich zasług, ale jest dziełem świadectwa Ducha Świętego, który potwierdza w wierzącym świadectwo zapisanego Słowa Bożego. 1 Tesaloniczan 1,5; Jana 1,12; 1 Jana 5,9-13; Rzymian 8,14-17.

10.  Duch Święty przyszedł na ziemię, aby objawić i uwielbić Chrystusa i zastosować zbawcze dzieło Chrystusa w życiu ludzi. On przekonuje i przyprowadza grzeszników do Chrystusa, umieszcza w nich nowe życie, zamieszkuje w nich nieustannie od chwili duchowego narodzenia i pieczętuje ich do dnia ich odkupienia. Wierzący przez wiarę otrzymują Jego pełną moc i kierownictwo. Jana 16,7-15; Tytusa 3,5; Jana 3,5-8; Rzymian 8,9; Efezjan 1,13-14; 4,30; 1 Koryntian 6,19; Galatów 3,2-3; Rzymian 8,2-4.

11.  Każdy wierzący jest powołany do życia w mocy zamieszkującego w nim Ducha Świętego, aby nie postępował według pożądliwości ciała, lecz przynosił owoc na chwałę Bożą. Galatów 5,16-25; Efezjan 5,18.

12.  Jezus Chrystus jest Głową Kościoła, swojego Ciała, które składa się ze wszystkich ludzi żywych i umarłych, którzy zostali przyłączeni do Niego przez zbawcza wiarę. Kolosan 1,18; Efezjan 1,22-23; 5,23-32; 1 Tesaloniczan 4,13-18.

13.  Bóg napomina swój lud, aby spotykał się regularnie na wielbieniu, w celu uczestniczenia w obrządkach, dla zbudowania przez Pismo i dla wzajemnej zachęty. Hebrajczyków 10,23-25; Dzieje 2,42; 20,7; 1 Koryntian 12,20-28; 16,1-2; Efezjan 4,11-16; 1 Tymoteusza 4,13; 2 Tymoteusza 3,16; 4,2.

14.  W chwili śmierci fizycznej osoba wierząca natychmiast wchodzi w wieczną, świadomą wspólnotę z Panem i oczekuje zmartwychwstania swojego ciała do wiecznej chwały i błogosławieństwa. 2 Koryntian 5,8; Filipian 1,23-24; Łukasza 23,39-43; 1 Koryntian 15,12-58; 1 Tesaloniczan 4,13-18; 1 Jana 3,2; Filipian 3,21.

15.  W chwili śmierci fizycznej osoba niewierząca natychmiast wchodzi w wieczne, świadome oddzielenie od Boga i oczekuje zmartwychwstania swojego ciała na wieczny sąd i potępienie. Łukasza 16,19-31; Jana 5,23-29; Objawienia 20,10-15; Mateusza 13,40-43.

16.  Jezus Chrystus przyjdzie ponownie na ziemię - osobiście i w ciele – aby wypełnić historię i wieczny plan Boży. Dzieje 1,9-11; Apokalipsa 19,1-22; 21.

17.  Pan Jezus polecił wszystkim wierzącym głosić Ewangelię na całym świecie i czynić uczniami ludzi z każdego narodu. Wypełnienie Wielkiego Posłannictwa wymaga tego, by wszystkie światowe i osobiste ambicje zostały poddane w pełnym oddaniu Temu, „który nas umiłował i wydał za nas siebie samego.” Mateusza 28,18-20; Marka 16,15-16; Łukasza 24,46-49; Dzieje 1,7-8; Rzymian 12,1-2; Galatów 2,19-20; Filipian 3,7-21.